We will meet again

Weblogbericht | 16-07-2020 | Diantha Croese

We hebben er inmiddels 4 maanden thuiswerken opzitten. Het is ongelooflijk hoe snel we allemaal omgeschakeld zijn en, voorzien van allerlei nieuwe middelen, videobellen en op afstand met elkaar vergaderen.  Elke ochtend heb ik overleg met de medewerkers van het Ketenbureau. Het is fijn om elkaar even te zien, al is het digitaal. Even kijken of het goed gaat met iedereen en ieders omgeving en uiteraard overleg over zakelijke beslommeringen. Het werkt prima, maar we missen elkaar toch. Elkaar echt ontmoeten geeft toch een andere dynamiek.

Ik ben in de afgelopen weken drie keer op kantoor geweest. Zowel in Utrecht als Amsterdam heerste een serene rust. Toch heeft die rust ook iets onheilspellends in zich. Waar het normaal zoeken is naar een werkplek staan alle bureaus er nu verlaten bij. In Utrecht is niemand aanwezig, in Amsterdam een enkeling. Ik merk dat ik het niet fijn vind om er te zijn, zonder collega’s.

Er is in de afgelopen periode hard gewerkt door de Belastingdienst en UWV om het pakket met steunmaatregelen uit te voeren. Ik ben trots dat de NOW-regeling is gebaseerd op de gegevens die we in de loonaangifteketen verzamelen en een groot aantal bedrijven al binnen één week na opening van het loket de betaling binnen heeft. De positieve reacties stromen binnen bij UWV. Fijn om eens zo positief gewaardeerd te worden.

We zijn tijdelijk gestopt om werkgevers te vragen hun aangifte eerder aan te leveren in het kader van ons lopende project. We willen ze niet extra lastig vallen in tijden dat zij zoveel aan hun hoofd hebben. Maar omdat de aangiftes wel van belang zijn voor de NOW-regeling worden werkgevers van daaruit opgeroepen tijdig hun aangifte te doen. Daar wordt door veel werkgevers gehoor aan gegeven. Het resultaat is dat we de prestaties in het kader van ‘Eerder aanleveren’, ondanks onze pas op de plaats, verder zien verbeteren.

Ik heb regelmatig contact met partners uit ons ecosysteem. Altijd is er even tijd om te vragen hoe het met de ander gaat. Het zijn mooie gesprekken, waarbij we ons goed realiseren dat wij in een heel andere positie zitten dan ondernemers die zich zorgen maken over het voortbestaan van hun bedrijf.

Met elkaar filosoferen we over de toekomst. Wat zal de 1,5 meter samenleving voor ons betekenen? Wanneer kunnen we elkaar weer treffen? Vooralsnog zijn alle bijeenkomsten die gepland stonden afgelast. Voor de kennismakingssessies zijn we aan het kijken of we een webinar kunnen ontwikkelen. De medewerkersdag die we gepland hadden begin september is verplaatst naar volgend voorjaar. Ook partners maken dergelijke keuzes. Het Nirpa congres zal dit jaar niet doorgaan. Het zijn keuzes die onvermijdelijk zijn. Zal ons werk na de crisis blijvend veranderd zijn of gaan we na enige tijd toch weer verder zoals we altijd deden?

Ik merk dat als op TV beelden voorbij komen waar mensen dicht op elkaar staan, dat een reactie van onveiligheid bij mij oproept. Zal dat straks blijven of komt er toch weer een tijd dat we naar concerten en evenementen gaan als vanouds? De tijd zal het leren.

Ik weet wel dat ik er naar uitkijk om mensen weer echt te ontmoeten. De salarisadministrateurs, softwareontwikkelaars, de medewerkers van de keten en de afnemers. Tot dat moment wens ik iedereen dat hij of zij en hun dierbaren gezond blijven en dat hun werkgelegenheid behouden blijft.

We will meet again!!

Diantha Croese