'O loonaangifteketen, let op uw saeck!’ *

Weblogbericht | 20-12-2018 | Paul Vincken

Dit wordt misschien geen vrolijk verhaal. Niet wat betreft het afscheid zelf overigens, maar wel over de omstandigheden waaronder.

Meer dan veertig jaar ben ik werkzaam geweest in en voor de publieke zaak, voor de burgers van ons land, uiteindelijk. Eerst als ‘echte’ belastinginspecteur, daarna in verschillende constellaties en op diverse niveaus als leidinggevende en manager, als wetgever in het buitenland in het kader van technische bijstand, en laatstelijk als ketenregisseur bij de loonaangifteketen. Het best bewaarde geheim van BV Nederland, zoals Peter Veld, voormalig d-g van de Belastingdienst, het placht te zeggen.

In die laatste functie heb ik het opkrabbelen uit het dal van dit samenwerkingsverband meegemaakt, na het desastreuze begin in 2006. Culminerend uiteindelijk in het winnen van de Individual Alliance Excellence award voor de eerste publiek-publieke samenwerking ooit in de historie van de ASAP, de Association of Strategic Alliance Professionals. Met de kennis van nu zeg ik dan ook, tóen had ik moeten stoppen, op het toppunt. Maar het liep anders en dus krijgt dit verhaal toch een andere wending.

Mijn inzet -mijn ‘Leitmotiv’- is altijd al, maar zeker in de laatste jaren met name geweest om invulling te geven aan het onder inspiratie van onze vorige ketenmanager Mart Driessen in 2014 ingezette adagium “De luiken open”. Dat betekende zoveel als het ontwikkelen van een ecosysteem van de loonaangifteketen, het handen en voeten geven aan de samenwerking met in- én externe  ketenpartners aan de voor- en achterkant van de keten: de softwareontwikkelaars, de salarisprofessionals en de afnemers. De publiek-private samenwerking dus. In die context hebben we als gezamenlijk verband veel bereikt. Ik denk aan het samen instigeren van het Forum Salaris; aan het samen organiseren van de najaarsconferentie van de loonaangifteketen door young professionals van in- én externe ketenpartners; aan het samen met de academische wereld, met name in de personen van Ard-Pieter de Man (VU) en René Matthijsse (Fontys) exploreren van het speelveld van samenwerken en de ontwikkelingen op het gebied van open data, scenarioplanning, innovatieve technologieën en organisatievormen.

Bij mijn afscheid van een van de vele gremia waar ik aan verbonden was, vielen mij dan ook allerlei superlatieven ten deel. Ik was een verbindingsman, een luisterend oor, een klankbord, een spin in het web, een klaagmuur, een netwerker, een ombudsman, een radar, een verkenner, een aanspreekpunt, een advocaat van de duivel, een adviseur, een wegwijzer, een vraagbaak, een vertaler, maar -gelukkig ook- vooral een erg aardige vent.

Maar dat kwam vooral uit mijn externe contacten, en ik constateer -tot mijn schande- dat ik de verbinding met mijn eigen achterban een beetje verwaarloosd heb. En dat in een tijd dat aandacht en verbinding zeer noodzakelijk waren. Door bezuinigingen, taakstellingen, reorganisaties, toenemende oriëntatie op de eigen interne doelstellingen en bestuurlijke verlamming, wordt de keten van binnenuit aangevreten.

En dat is dan ook een taak en een uitdaging waarvoor onze ketenmanager Diantha Croese, mijn collegae van het ketenbureau en alle in- en extern betrokkenen bij het ecosysteem van de loonaangifteketen zich thans gesteld zien: het elan terugbrengen in en voor de ketensamenwerking. Vandaar mijn oproep: ontmoet elkaar vaker, laat jezelf zien aan elkaar door te vragen, door te luisteren, door begrip te hebben voor de ander, door te zoeken naar gemeenschappelijke belangen en uitgangspunten, door in gezamenlijke bijeenkomsten echte -ook inhoudelijke- gesprekken te hebben en geen muren van tegenzin en verzet op te werpen. Kennisdeling en co-creatie zijn daarbij wat mij betreft ook mogelijke steekwoorden. Want als dit geen nieuw leven wordt ingeblazen gaat de samenwerking met de collegae én met de andere in- en externe ketenpartners in het ecosysteem teloor. En dat wens ik mijn keten niet toe.

Ik roep u allen als betrokkene bij de loonaangifteketen dan ook op het tij te keren. Immers daarvoor is ons werk, onze gezamenlijke inspanning ten behoeve van de BV Nederland en haar burgers te belangrijk!  

Zoals Valerius al zei: ‘de tyt en stont is daer!’

Ik wens alle partners in de loonaangifteketen veel spirit en wijsheid.

Paul Vincken

*vrij naar Adriaen Valerius